Możliwości eksploatacji Merkurego

Merkury jest jednym z proponowanych celów kolonizacji Kosmosu.

Warunki i zasoby

Merkury, podobnie jak Księżyc, posiada szczątkową atmosferę, w związku z czym można zastosować technologię podobną do wykorzystanej w kolonizacji Księżyca.
Merkury posiada magnetosferę, która jest dostatecznie silna, by chronić przynajmniej niektóre obszary na powierzchni planety przed wiatrem słonecznym^[1].
Pomimo że powierzchnia Merkurego w okolicach równika rozgrzewa się nawet do 700 K (430 °C), co przekracza temperaturę topnienia ołowiu, temperatura w pobliżu biegunów jest znacznie niższa i podlega mniejszym wahaniom w ciągu doby. W dodatku w tamtejszych kraterach może być ukryty lód^[2].
Możliwości pozyskiwania energii słonecznej są na Merkurym większe niż na jakiejkolwiek innej planecie układu. Stała słoneczna dla średniej odległości Merkurego od Słońca wynosi 9,13 kW/m², czyli około 6,5 raza więcej niż dla Ziemi. Nachylenie płaszczyzny równika do płaszczyzny orbity jest bardzo małe, w związku z czym w pobliżu biegunów mogą występować miejsca całodobowo oświetlone przez Słońce^[3]. Zaproponowano gromadzenie energii słonecznej i przekształcanie jej do formy użytecznej później dla napędów międzygwiezdnych^[4].
Przypuszcza się, że na Merkurym mogą być zlokalizowane duże pokłady ³He, izotopu helu, który w reakcji termojądrowej stanowiłby dobre źródło czystej energii jądrowej. Merkury może też posiadać bogate złoża rud żelaza i krzemianów magnezu^[5].
Grawitacja Merkurego jest ponad dwukrotnie większa niż grawitacja Księżyca i porównywalna z grawitacją Marsa. Wynosi ona^[3] ok. $0,377g_{n}$ (gdzie symbolem $g_{n}$ oznaczono normalne przyspieszenie ziemskie).

Przewidywane trudności

Szczątkowa atmosfera, bliskość Słońca i długa doba merkuriańska równa 176 dób ziemskich stanowią duże wyzwanie w kwestii zapewnienia warunków do życia kolonistom. Stała kolonia niemal na pewno musiałaby być zlokalizowana w pobliżu jednego z biegunów, ale podczas długiej nocy kolonie mogłyby funkcjonować także w pozostałych rejonach planety. Przypuszczalnie lekkie pierwiastki niezbędne dla życia człowieka musiałyby być importowane.

Silne pole grawitacyjne Słońca ogranicza możliwości podróży z i na Merkurego. Wykorzystując pole grawitacyjne Wenus i przy użyciu dostępnych dziś napędów można dotrzeć z Ziemi na Merkurego w czasie 6 lat. Do lotów z Merkurego można by wykorzystać żaglowce słoneczne, ale technologia taka nie jest jeszcze opracowana.

Zobacz też

Przypisy

↑ Mercury’s Magnetosphere Fends Off Solar Wind. Science Daily. [dostęp 2009-04-20].
↑ Ice on Mercury. NASA. [dostęp 2009-04-04].
↑ ^a ^b Mercury Fact Sheet. NASA. [dostęp 2009-04-04].
↑ Analog, September 1986.
↑ Eric H. Christiansen and W. Kenneth Hamblin, „Exploring the Planets”, 2nd ed.; Prentice Hall, 1995, p. 133.

[1] Mercury’s Magnetosphere Fends Off Solar Wind. Science Daily. [dostęp 2009-04-20].

[Ice_on_Mercury_(NASA)-2] Ice on Mercury. NASA. [dostęp 2009-04-04].

[NASA_Mercury_fact_sheet-3] Mercury Fact Sheet. NASA. [dostęp 2009-04-04].

[4] Analog, September 1986.

[5] Eric H. Christiansen and W. Kenneth Hamblin, „Exploring the Planets”, 2nd ed.; Prentice Hall, 1995, p. 133.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]